Liefste Liefde, ik was het kwijt. Althans dat dacht ik. Even. Zo voelde het. Alsof ik iets verloren was. Zoveel van wat ooit waar was klopte niet meer. Zoveel liedjes waarvan de tekst opeens ridicuul leek. "I can't live if living is without you!" zingt Mariah.... Het is niet waar. Ik kan dus wel zonder een "you" in mijn leven. Geloof ik nu niet meer in de lieve Liefde?
Reddeloos verloren voelde het. Zou het ooit nog terugkomen, terug zoals het ooit was. Wilde ik dat eigenlijk wel? Nee, dat klopt niet meer. Zwervend zwevend in het al van alles. Waar is de Liefde? Zal ik haar ooit nog mogen ervaren?
Er was een liefde. Ik voelde liefde, echt. Alleen mijn houden van kwam niet van dezelfde plek als zijn houden van. Geen enkele plek waarvan liefde ontspringt is ooit verkeerd. Toch, het klopte niet. Met man en macht heb ik het uit proberen leggen, ik faalde jammerlijk. Alsof we twee totaal verschillende talen spraken. Ik voelde iets wat hij niet begreep en hij voelde voor mij wat ik niet kon beantwoorden, niet op die manier.
Gisteren had ik een mooi gesprek. We spraken over de Liefde en over hoe ik en veel anderen die Liefde ervaren. Er is geen goed of slecht, laat ik daar kristal helder over zijn. Er is wel verschil.
Toen ik afscheid nam van mijn Prins, nam ik afscheid van die oude vorm van Liefde. Ik stapte uit het kamertje, met een prachtig deurtje met een liefelijk hartje erop. Ik stapte in het grote allesomvattende universum.
Nog een beetje klein voel ik me, in dat grootse universum. Een beetje kwetsbaar ook. Soms onbegrepen, door mezelf, door anderen. Het is goed. Stukje bij beetje leer ik mezelf kennen. Kom ik dichter bij mijn kern.
De Liefde om opnieuw te ontdekken. In alle kwetsbaarheid, met kleine stapjes, de ruimte van eindeloze mogelijkheden in.
Afbeelding door Edwin Vergouwen ( http://youinside.wix.com/itsyouinside )
Reddeloos verloren voelde het. Zou het ooit nog terugkomen, terug zoals het ooit was. Wilde ik dat eigenlijk wel? Nee, dat klopt niet meer. Zwervend zwevend in het al van alles. Waar is de Liefde? Zal ik haar ooit nog mogen ervaren?
Er was een liefde. Ik voelde liefde, echt. Alleen mijn houden van kwam niet van dezelfde plek als zijn houden van. Geen enkele plek waarvan liefde ontspringt is ooit verkeerd. Toch, het klopte niet. Met man en macht heb ik het uit proberen leggen, ik faalde jammerlijk. Alsof we twee totaal verschillende talen spraken. Ik voelde iets wat hij niet begreep en hij voelde voor mij wat ik niet kon beantwoorden, niet op die manier.
Gisteren had ik een mooi gesprek. We spraken over de Liefde en over hoe ik en veel anderen die Liefde ervaren. Er is geen goed of slecht, laat ik daar kristal helder over zijn. Er is wel verschil.
Toen ik afscheid nam van mijn Prins, nam ik afscheid van die oude vorm van Liefde. Ik stapte uit het kamertje, met een prachtig deurtje met een liefelijk hartje erop. Ik stapte in het grote allesomvattende universum.
Nog een beetje klein voel ik me, in dat grootse universum. Een beetje kwetsbaar ook. Soms onbegrepen, door mezelf, door anderen. Het is goed. Stukje bij beetje leer ik mezelf kennen. Kom ik dichter bij mijn kern.
De Liefde om opnieuw te ontdekken. In alle kwetsbaarheid, met kleine stapjes, de ruimte van eindeloze mogelijkheden in.
Afbeelding door Edwin Vergouwen ( http://youinside.wix.com/itsyouinside )