Midden in de nacht gaat de telefoon. Het is mis. Mijn vader wordt op dat moment gereanimeerd en mijn moeder legt uit dat we zo snel mogelijk naar Nederland terug moeten komen.
Die middag zitten we samen in het vliegtuig. Hij kijkt me aan. Op dat moment zie ik het in zijn ogen. Hij weet wat me te wachten staat, ik zelf heb geen idee. Nog niet.
Op een of andere manier word ik door zijn ogen meegenomen naar het moment dat mijn oudste kind geboren werd. De diepe levensveranderende liefde die alleen ervaren kan worden.
Het bleek waar, die avond liet mijn vader in de armen van mijn moeder en aan elke hand een dochter, zijn zo gekoesterde leven los. De liefde was overweldigend groot. Ja, even groot als toen mijn kinderen werden geboren, vast ook even groot als toen ik werd geboren. In alle opzichten de andere kant van diezelfde medaille. Levensgrote liefde. Liefde die voor altijd blijft en op geen enkele manier in woorden te vangen is.
Afgelopen maandag keek ik weer in de ogen van mijn lief, we zaten bij de kist van pappa voor het laatste afscheid. Nu wist ik het wel. Mijn kinderen tegen me aan, zijn hand in de mijne. Wetend dat ook mijn kinderen dit ook ooit zullen ervaren. De cirkel van het leven is gruwelijk hard. De liefde is wat het het allemaal meer dan waard maakt. Mijn pap mocht sterven omringd met die liefde. Mooier kan het niet. Dat weet ik nu.
Die middag zitten we samen in het vliegtuig. Hij kijkt me aan. Op dat moment zie ik het in zijn ogen. Hij weet wat me te wachten staat, ik zelf heb geen idee. Nog niet.
Op een of andere manier word ik door zijn ogen meegenomen naar het moment dat mijn oudste kind geboren werd. De diepe levensveranderende liefde die alleen ervaren kan worden.
Het bleek waar, die avond liet mijn vader in de armen van mijn moeder en aan elke hand een dochter, zijn zo gekoesterde leven los. De liefde was overweldigend groot. Ja, even groot als toen mijn kinderen werden geboren, vast ook even groot als toen ik werd geboren. In alle opzichten de andere kant van diezelfde medaille. Levensgrote liefde. Liefde die voor altijd blijft en op geen enkele manier in woorden te vangen is.
Afgelopen maandag keek ik weer in de ogen van mijn lief, we zaten bij de kist van pappa voor het laatste afscheid. Nu wist ik het wel. Mijn kinderen tegen me aan, zijn hand in de mijne. Wetend dat ook mijn kinderen dit ook ooit zullen ervaren. De cirkel van het leven is gruwelijk hard. De liefde is wat het het allemaal meer dan waard maakt. Mijn pap mocht sterven omringd met die liefde. Mooier kan het niet. Dat weet ik nu.