Eind augustus schreef ik aan mijn vriend over zijn stiefvaderschap. Wij gebruiken zelf liever de term bonuspappa. Een intiem betoog waarvan we besloten dit hier te delen.
"De geboorte van een bonuspappa.... zo voelde de dag dat jij en mijn kindjes elkaar leerden kennen. Wat was het intens bijzonder, drie harten waarin ik zo prominent aanwezig ben stelden zich open voor elkaar. Er werden zaadjes van liefde geplant.
De ontkieming gekoesterd, langs alle kanten. De kleintjes kennen geen ratio en storten zich er vol in. "Kees is lief!" Opgelost.
Voor jou mijn lief, is het spannend. En vandaag scrolde ik, zoekend naar iets anders, langs jouw woorden die je onlangs daarover uitsprak. Op het moment dat jij ze uitsprak kwamen ze bij mij niet zuiver binnen. Vertroebeld door mijn ervaringen uit het verleden.
"Ik word nooit hun vader, maar je kunt niet écht in hun leven zijn als ik niet iets pappa-igs ga vinden (trots, willen helpen het beste mens te worden, zorgen wegnemen, leren schaken, beschermen, etc)."
Nu las ik ze opnieuw en begreep ik wat er gebeurt. Iets wat voorbij mij gaat. Wat niet over mij gaat zelfs. Er zijn lijntjes ontstaan. Lijntjes van liefde. Tussen jou en de aapjes.
Pas nu, op de laatste avond van jouw paps, lijk ik echt te begrijpen wat jij bedoelt. Wat ik toen in Blijdorp al voelde. De geboorte van een bonuspappa. En ja, da's een pappa. Met een eigen prachtige unieke plek in hun leven. Een aanvulling en verrijking. Niet omdat alles mooi en geweldig moet zijn, maar juist om het complete mens dat je bent. Met alles.
Je zei iets pappa-igs. Ik vind het mooi. Wij vinden het mooi.
Ontdek het in je eigen tempo. De kinderen en ik begrijpen dat zoiets alleen kan op het tempo van de 'traagste' en jij en ik hadden gedacht dat zij dat zouden zijn, maar niets bleek minder waar.
Dus doe het in jouw tempo, ontdek jouw pappa-igs, samen met ons. Jij hoort nu bij ons gezin en dat betekent "Samen kunnen we alles!"."
"De geboorte van een bonuspappa.... zo voelde de dag dat jij en mijn kindjes elkaar leerden kennen. Wat was het intens bijzonder, drie harten waarin ik zo prominent aanwezig ben stelden zich open voor elkaar. Er werden zaadjes van liefde geplant.
De ontkieming gekoesterd, langs alle kanten. De kleintjes kennen geen ratio en storten zich er vol in. "Kees is lief!" Opgelost.
Voor jou mijn lief, is het spannend. En vandaag scrolde ik, zoekend naar iets anders, langs jouw woorden die je onlangs daarover uitsprak. Op het moment dat jij ze uitsprak kwamen ze bij mij niet zuiver binnen. Vertroebeld door mijn ervaringen uit het verleden.
"Ik word nooit hun vader, maar je kunt niet écht in hun leven zijn als ik niet iets pappa-igs ga vinden (trots, willen helpen het beste mens te worden, zorgen wegnemen, leren schaken, beschermen, etc)."
Nu las ik ze opnieuw en begreep ik wat er gebeurt. Iets wat voorbij mij gaat. Wat niet over mij gaat zelfs. Er zijn lijntjes ontstaan. Lijntjes van liefde. Tussen jou en de aapjes.
Pas nu, op de laatste avond van jouw paps, lijk ik echt te begrijpen wat jij bedoelt. Wat ik toen in Blijdorp al voelde. De geboorte van een bonuspappa. En ja, da's een pappa. Met een eigen prachtige unieke plek in hun leven. Een aanvulling en verrijking. Niet omdat alles mooi en geweldig moet zijn, maar juist om het complete mens dat je bent. Met alles.
Je zei iets pappa-igs. Ik vind het mooi. Wij vinden het mooi.
Ontdek het in je eigen tempo. De kinderen en ik begrijpen dat zoiets alleen kan op het tempo van de 'traagste' en jij en ik hadden gedacht dat zij dat zouden zijn, maar niets bleek minder waar.
Dus doe het in jouw tempo, ontdek jouw pappa-igs, samen met ons. Jij hoort nu bij ons gezin en dat betekent "Samen kunnen we alles!"."